مازیچال

مازیچال ییلاقی است در نزدیکی کلاردشت در استان مازندران. یکی از زیباترین و منحصر به فرد ترین جاذبه‌های گردشگری شمال ایران که به سبب ارتفاع بلند و چشم انداز وسیع می توانید دریایی از ابرها را در پایین دست خود مشاهده کنید. نام مازیچال به دلیل پوشش جنگلی منطقه از درختان بلوط است. بنابراین مازیچال یعنی دره بلوط! کلبه‌ها و خانه‌های موجود در مازیچال در ارتفاع ۲۴۰۰ متری از سطح دریا واقع شده‌اند و در بالای تپه مشرف به روستا به ۲۶۰۰ متر می‌رسد. در تابستان دارای آب و هوای خنک و مطبوع و در زمستان دارای آب و هوای سرد و برفی است.

مازیچال مقصدی محبوب برای دوستداران طبیعت و کمپینگ‌هایی است که می‌توانند از چادر به پا کننده، آتش کنند و آنگاه از هوای تازه، جنگل بلوط و چشم‌انداز وسیع لذت ببرند. از مازیچال حدود پنجاه کیلومتر از خط ساحلی دریای خزر را می‌توان مشاهده کرد (از کلارآباد گرفته تا عباس آباد و تنکابن و رامسر). مازیچال همچنین مکانی عالی برای پیاده روی و عکاسی است، زیرا منظره خیره کننده ای از اقیانوس ابر و جنگل‌های اطراف را در قالب عکس خواهیم داشت. مازیچال به ویژه در صبح و عصر، زمانی که خورشید بر فراز ابرها طلوع و غروب می کند، بینهایت زیبا است و مناظری جادویی را خلق می‌کند. روی هم رفته، مازیچال جایی است که به ما کمک می‌کند نگرانی ها و مشکلات را فراموش کنیم و اقیانوس آرامش همراه شویم، جایی که همواره دوست داریم دوباره از آن دیدن کنیم.

در مازیچال اوج شکوه و زیبایی طبیعت در بهار به اوج خود می‌رسد. در اردیبهشت، ارتفاعات پوشیده از گل های بهاری به همراه مناظر برفی قله های اطراف جلوه نمایی می‌کند. مخصوصا در انتهای اردیبهشت که گل های بنفش وحشی قسمت‌هایی از دامنه را می‌پوشاند و گیاهان دارویی جنگلی نیز بسیاری را برای چیدن آن به سوی خود می‌کشد. از گونه های گل های شگفت انگیز این منطقه می توان به "سوسن چلچراغ" نام برد که با پوشش وسیع در اطراف دهکده منطره ای تماشایی می آفریند. از دیگر انواع گل ها می توان به انواع گل های دارویی، زرشک، گل گاو زبان نام برد. در هوای دلپذیر کوهستانی،‌ ترکیب مناظر زیبای جنگل و نمای دریای ابر، تصاویری بهشتی از آفرینش خدا را به نمایش می‌گذارد.

تابستان دیگر خبری از آن گل‌های رنگارنگ نیست. اما و صد اما. که همه چیز دیگر همچنان بر سر جای خودش است. سرسبزی و درختان پربرگ و چشم انداز وسیع و زیبا. کل فصل تابستان، به راحتی می‌توان به مازیچال رفت و چادر زد و شب خوابید. فقط شب سرد می‌شود و به تجربه ما که مدعیان و حافظان آتش حداکثر سه صبح دیگر خوابشان برده است! و بایستی اگر در چادر نمی‌خوابیم، با لباس گرم خود را به خوبی پوشانده باشیم. فوق اش اگر یخ زده باشیم، ساعتی از صبح که می‌گذرد دوباره آفتاب جان دوباره به ما عاشقان طبیعت می‌بخشد!

فصل پاییز در مازیچال و در تمامی جنگل های پیرامونی کلاردشت واقعا زیبا و رویایی است. جنگل نصیری و مجل و طویدره که نزدیک به مازیچال است و خود مازیچال، زودتر از جنگل های شمالی خزان می‌کند. دو سه هفته ای زودتر. با این حال، حرکت خزان از بالا به پایین را در دامنه جنگل ها می بینیم و صدای خش خش برگ ها را در پای درختان تصور کنید.

زمستان در مازیچال دیگر سخت است. یک زمستان برف بازی و آدم برفی و این ها نیست. یخ است و مسیرهای صعب و العبور. برای همین تقریباً در فصل زمستان هیچ کس در این روستا زندگی نمی‌کند. یا حداقل بگوییم که تا چند سال قبل اینطور بوده. درها را و پنجره ها را گاهاً فلزی است و حتی گفته شده که از ترس حمله خرس، به خوبی می‌بندند و به عباس آباد و کلاردشت بازمی‌گردند تا در ابتدای فصل بهار دوباره به این دنج ترین نقاط جهان بازگردند.